7 września 2012 – Jubileusz Reginy Możdżeńskiej

Uroczyste spotkanie odbyło się
7 września 2012 r.

o godz 14:00
w Trybunale Koronnym
ul. Rynek 1, Lublin

Wieczór wspomnień z udziałem Jubilatki i jej Wychowanków
o godz. 18:00 w Domu Kultury LSM
ul. Konrada Wallenroda 4a, Lublin

_______________________________

„nigdzie i wszędzie
jest miejsce człowieka

jak nazwać moje…

mam ludzi
i dla nich uśmiech…”

Regina Możdżeńska, Posiadam

Regina Możdżeńska, z domu Starkiewicz, urodziła się 21 sierpnia 1922 r. w Lubomlu, w rodzinie kolejarskiej o dużych tradycjach artystycznych. Rodzice jej, Weronika z d. Topiłko i Aleksander Starkiewiczowie, wyróżniali się zdolnościami muzycznymi i plasty-cznymi, co miało ogromny wpływ na życie oraz działalność zawodową i społeczną córki. Z domu rodzinnego wyniosła zamiłowanie do recytacji i pasję kulturalnego działania, miłość i szacunek do drugiego człowieka, na których to wartościach w dorosłym życiu zbudowała swój własny teatr amatorski: teatr jednego aktora.
Lata dzieciństwa i młodości nie były łatwe. Rodzina Starkiewiczów w poszukiwaniu pracy w 1932 r. przeniosła się z Kowla (na Wołyniu) do Skarżyska-Kamiennej. Regina ukończyła szkołę średnią w Końskich. 8 czerwca 1940 r. wyszła za mąż za Kazimierza Saturnina Możdżeńskiego, żołnierza oddziału majora Hubala, później dowódcy grupy dywersyjnej Armii Krajowej w Skarżysku-Kamiennej i więźnia obozów koncentracyjnych: Oświęcimia, Gross Rosen i Sachsenhausen.
Ten okres życia Regina Możdźeńska przetrwała dzięki opiece i pomocy rodziców. Na początku 1943 r., ostrzeżona przez partyzantów z oddziału męża, unikając aresztowania, wyjechała wraz z rodziną do Chełma. Pracowała w Polskich Kolejach Państwowych, początkowo w Chełmie, a od 1953 r., aż do emerytury w 1977, w Dyrekcji Okręgowej PKP w Lublinie. Codziennie rano pociągiem dojeżdżała do pracy w Lublinie, skąd wracała w godzinach popołudniowych do domu w Chełmie. W 1977 r. zamieszkała na stałe w Lublinie.
Regina Możdżeńska od najmłodszych lat uczestniczyła w życiu społeczno-kulturalnym.
W szkole średniej w Końskich redagowała miesięcznik szkolny „Młoda Myśl”, gdzie publikowała swoje pierwsze utwory poetyckie. Była laureatką wielu szkolnych konkursów recytatorskich. W latach 1945-1975 była założycielem i kierownikiem artystycznym zespołu teatralnego „Wersety” w Zakładowym Domu Kultury „Kolejarz” w Chełmie. Prowadziła także: grupę teatralną Klubu Łączności w Lublinie (1955-1960); teatry poezji: „Ziemia Lubelska” (1955-1970); przy Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego Ziemi Lubelskiej (1956-1966); Komendzie Wojewódzkiej Milicji Obywatelskiej w Lublinie (1963-1968); Zakładowym Domu Kultury Kombinatu Cementowego w Chełmie (1965-1973); grupy recytatorskie: „Co? Jak?” Lubelskiego Domu Kultury i „Impresje” Domu Kultury Lubelskiej Spółdzielni Mieszkaniowej (1980-1984); zespoły teatralne „Renum ’76” wraz ze sceną monodramu „Pryzmat” w Lubelskim Domu Kultury (1971-1991) oraz „Prometeje” w Wojewódzkim Domu Kultury w Chełmie (1975-1984); teatr „Bartnik” w Technikum Pszczelarskim w Pszczelej Woli (1984-1989), grupy teatralne junaków we współpracy z chełmskimi komendami Ochotniczych Hufców Pracy (1973-1980). Prowadziła ponadto grupy teatralne w Domu Żołnierza i szkołach rolniczych w Lublinie.
Miała niezwykłych laureatów Ogólnopolskich Spotkań Amatorskich Teatrów Jednego Aktora, m.in. Krzysztofa Pietrykowskiego i Ewę Wróbel-Dados. A było ich wielu. Zdobywali nagrody, od licznych wyróżnień, poprzez nagrody I, II, III stopnia, aż do Grand Prix. Jej wychowankowie byli także laureatami Ogólnopolskich Festiwali Teatrów Jednego Aktora we Wrocławiu. Była wyjątkowym, pełnym pasji oraz umiejętności merytorycznych i metodycznych popularyzatorem wiedzy, współpracując przez wiele lat z Towarzystwem Wiedzy Powszechnej i Towarzystwem Kultury Teatralnej. Utrzymywała stałe kontakty twórcze (konsultacje, zajęcia i pokazy metodyczne, seminaria i warsztaty teatralne itp.) z wieloma zagranicznymi i polskimi ośrodkami kultury.
W lutym 1972 r. ukończyła 4-letnie Studium Teatralne w Warszawie, uzyskując tytuł reżysera teatralnego: w 1974 r. Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało jej kategorię „S” jako instruktorowi zespołów amatorskich w specjalizacji teatralnej. W latach 1978-2003 była starszym wykładowcą w zakresie kultury słowa i reżyserii teatrów małych form w Zakładzie Andragogiki na Wydziale Pedagogiki i Psychologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
Jako reżyser debiutowała w 1946 r., jako poetka w 1955 r. Była m.in. członkiem Koła Młodych przy Lubelskim Oddziale Związku Literatów Polskich w Lublinie (1960-1965), Grupy Literackiej „Pryzmaty” w Chełmie (1960-1990), Stowarzyszenia Miłośników Ziemi Chełmskiej (1957-1990). Posiada swój indywidualny, osobisty dorobek twórczy. Jest autorką siedmiu samodzielnych tomików poetyckich i prozatorskich i ośmiu zbiorowych. Jej wiersze, piosenki i scenariusze drukowane były w prawie stu czasopismach ogólnopolskich i regionalnych. Jest bohaterką czterech wydawnictw o charakterze monograficznym, a materiały związane z jej działalnością znajdują się w ponad czterdziestu publikacjach.
Za działalność teatralną, literacką i zawodową otrzymała m.in. Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski, Srebrny i Brązowy Krzyż Zasługi: odznaki: Zasłużony Działacz Kultury, Zasłużony Popularyzator Wiedzy (złota odznaka TWP), Za Zasługi dla Lubelszczyzny, Zasłużony dla Miasta Lublina (złota odznaka), Zasłużony dla Województwa Chełmskiego. Uhonorowana została także nagrodami: Ministra Kultury i Sztuki (czterokrotnie) i wojewody chełmskiego. W maju 1988 r. otrzymała nagrodę Polskiej Akademii Nauk im. prof. Witolda Doroszewskiego za wybitne osiągnięcia w dziedzinie krzewienia kultury i żywego słowa. Należy do elitarnego grona Dziesiątki Najwybitniejszych Lublinianek.

LUBLINA SIĘ NIE ZAPOMINA
słowa: Regina Możdżeńska, muzyka: Jerzy Komarnicki

1.
Każdy ma swoje miasto,
Jakieś piękne dni.
Komuś… słowik śpiewa,
W kwiatach rosa drży.
Nasze miasto nocą
Gamą świateł gra,
Może więc dlatego
Taką siłę ma.

Refren:
Lublina się nie zapomina,
Chociaż byś przeszedł cały świat!
W tym mieście wieczór i dziewczyna,
Tu zakochanym nuci wiatr …
Może leciutki żal – tu z dala
Na jednej z twych życiowych dróg,
Wspominasz, jak gwiazdy noc zapala,
Gdzie twój rodzinny dom i próg.

Znajomy zakręt tej ulicy,
Którą przechodzisz wzdłuż i wszerz,
A z Bramy hejnał, gdy usłyszysz,
Na miasto zwolna płynie zmierzch.
Lublina się nie zapomina,
Chociaż bys przeszedł cały świat!
To miasto – wieczór – i dziewczyna.
Za tobą zawsze pójdą w ślad …

2.
Można z lotu ptaka
Widzieć Zamek w mgle.
Miasto wśród zieleni Tobie śmieje się.
Jest kurek na Wieży,
Umie zwodzić wiatr.
Kiedy noc nad miastem
Schodzi z koszem gwiazd …