Wernisaż 
w piątek 11 marca 2016 r. o godz. 17.00
Wstęp wolny

Krystyna Głowniak
Malarstwo

ulotka.pdf

Nie tylko Witold Gombrowicz uważał, że istotą każdej twórczości jest znalezienie wyrazu, inaczej mówiąc swojego miejsca w rzeczywistości. Jest w tym, oczywiście, paradoks, jak szukać tego miejsca, gdy rzeczywistości nie można uchwycić, gdy daje o sobie znać przez uwikłanie w nieprzewidywalnych zmianach i ciągłych przekształceniach. Zwykle służą temu pewne kody, wzory zachowań, ale wzoru na jej ogarnięcie nie ma. Są jednak dziedziny, w których rzeczywistość poddaje się kodyfikacji, tworzy płaszczyzny i punkty odniesienia, pozwalające przyswoić ją na tyle, by nadać jej kształt wyznaczony przez własną odrębność.
Tak naprawdę rzeczywistość porządkuje kultura, tyle że każdy twórca, czasem poprzez dzieło wprowadza swój porządek, często daleko niezbieżny z innymi porządkami. Każdy z nich jest nie tylko odczytaniem rzeczywistości, każdy jest próbą nadania formy temu odczytaniu.
Tak rodzi się sztuka, niezależnie w jakiej dziedzinie, tak też rodzi się potrzeba znalezienia własnej, jedynej zgoła osobistej formy. Wszystkie te porządki tworzy swoisty słownik pozwalający na wypowiedzenie się własnym zdaniem.
Nie od dziś wiadomo, że jedną z definicji sztuki jest twierdzenie: „Sztuka rodzi sztukę”. Nie można jednak zapominać, gdyby ktoś to kwestionował, a często tak bywało i bywa, że sztuka jest też rodzajem, sposobem nie tylko dostrzegania rzeczywistości, ale też potwierdzeniem w niej swojej obecności. Sztuka, szerzej kultura, jest poza wszelkimi zastrzeżeniami, sublimacją rzeczywistości i dzięki temu, uzyskuje wobec niej swoją autonomię. Staje się jakby rzeczywistością odrębną, choć każdy przypadek jest tu inny, każdy swojego rodzaju.
Tak pojęta rzeczywistość jest polem działań twórczych Krystyny Głowniak. Działań, bo jej twórczość jest wielokierunkowa. Mieści się w niej i poezja, i proza, tak też trzeba widzieć jej wieloletnią pracę pedagogiczną, ale główny nurt jej twórczości to malarstwo.
Wielokierunkowość w wydaniu Krystyny Głowniak nie oznacza jednak, że jest to twórczość niespójna. Przeciwnie, we wszystkich dziedzinach dąży do znalezienia formy, która najpełniej określiłaby ją samą, jej istnienie w symbiozie z kulturą.
Nie może więc dziwić jej odwoływanie się do literatury, do tych jej twórców, których uważa za najbliższych sobie. Takimi są i Franz Kafka, i Bruno Schulz, Stanisław Lem, którym poświęciła całe cykle swoich obrazów.
Nie omija też stale obecnych w kulturze wątków klasycznych, w ten sposób spojrzała na dzieła Igora Mitoraja, dedykując im jeszcze jeden cykl swoich prac.
Krystyna Głowniak oddychając kulturą nie maluje nietrwałości przemijania, maluje to co trwałe, głęboko zakorzenione. Jej malowane miasteczka istnieją poza czasem, poza zmianą, jaką czas przynosi.
Krystyna Głowniak nie chce upiększać świata, ale chce jego piękno odkryć.

Waldemar Odorowski

Prace artystki znajdują się w kilku prywatnych kolekcjach (Hamburg, Warszawa, Gdańsk, Amsterdam, Innsbruck, Tocushima, Ułan Bator) oraz w Muzeum Nadwiślańskim w Kazimierzu Dolnym (Kamienica Celejowska), w krakowskim i Lubelskim Muzeum Farmacji, w zbiorach Pałacu Opatów Oliwskich w Gdańsku, a także w Muzeum w Łęcznej, w Indiach w kolekcji Universtetu Amity.
Jest także autorką malowideł ściennych dla prywatnej kliniki w Nałęczowie, dla Szpitala im. Stefana Kardynała Wyszyńskiego w Lublinie oraz aptek w Krośnie, Radzionkowie oraz Apteki Muzeum w rodzinnym mieście.
Jako ilustratorka figuruje w Gabinecie Rycin Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Twórczość Krystyny Głowniak została utrwalona w kilku filmach Telewizji Lubelskiej.
Jest autorką czterech ksiażek: Provincia Addormentata, Album malarstwa oraz Notes – Pułapka czasu, Bruno Schulz – Inspiracje (edycja limitowana dla potrzeb ASP Kraków). Jest Mistrzem Mowy Polskiej oraz członkiem honorowej Akademii Mistrzów, posiada tytuł Zasłużonej dla Kultury Polskiej, otrzymała Nagrodę MKiS za osiągnięcia w zakresie edukacji, medal Wojewody Lubelskiego oraz Nagrodę Prezydenta Miasta Lublin z okazji Jubileuszu.

Wystawy zagraniczne:
Kopenhaga, Hamburg, Amsterdam, Sztokholm, Nantes, Drohobycz, Igualada (Hiszpania), Ułan Bator, Jerozolima, prezentowała prace w Galerii Uniwersytetu Amity w Indiach.

Wystawy i wydarzenia w Polsce:
Ogólnopolskie Triennale Akwareli w Lublinie, Wystawa Pasteli w BWA w Nowym Sączu, galeria BWA w Lublinie, „Pejzaże mistyczne i zwyczajne” w Muzeum Nadwiślańskim w Kazimierzu Dolnym, podróż do Drohobycza i udział w międzynarodowej sesji Pogranicze kultur z okazji 50 rocznicy śmierci Bruno Schulza, Pałac Opatów Oliwskich, Muzeum Regionalne w Łęcznej, Wschodni Salon Sztuki, Ratusz w Otwocku, „Pejzaże z Senneville” w Kuncewiczówce, „Notatki z prowincji” w Małej Akademii Sztuki w Lublinie, Muzeum Farmacji w Krakowie i Lublinie, Forum Farmacji Polskiej, nagroda „Złoty moździerz” za popularyzację tematyki aptekarskiej w malarstwie, Pałac Poznańskich w Łodzi, Galeria Wirydarz Piotra Zielińskiego, Galeria Radia Lublin, Biblioteka Publiczna im. Hieronima Łopacińskiego w Lublinie, galeria Attavanti w Jarosławiu, udział w wystawach zbiorowych, także w jubileuszowej ZPAP, 2013 – prestiżowa wystawa w Pałacu Towarzystwa Sztuk Pięknych w Krakowie, (100 prac), wystawa Między Lublinem a Wenecją w Nadrzeczu w Fundacji Kresy 2000, 2014 – wystawa Solaris w Lubelskim Parku Naukowo-Technologicznym podczas międzynarodowej konfrencji Uniwersytetu Medycznego oraz w Norwidianum Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, Inspiracje literackie (Solaris według Stanisława Lema) w Norwidianum KUL, doskonali swój warsztat na studiach podyplomowych w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki, 2015 – Chorzowskie Centrum Kultury – wystawa „Inspiracje” podczas 15 Gali Finałowej Mistrzostw Mowy Polskiej pod patronatem Prezydenta RP, Wystawa w Japonii – Greeting from Poland, Tokushima – Bunri University, 2016 – Ałma Ata (Kazachstan).

Od 2016 r. podjęła obowiązki nauczyciela akademickiego.