wtorek 6 listopada 2012 r.

o godz. 18.00

Spotkanie literackie z

Elik Aimeé

autorką książki

Sezon na bratki

ulotka.pdf

Elik Aimeé – historyk UW, dziennikarka radiowo-telewizyjna, podróżniczka, pisarka, laureatka wielu konkursów literackich, obecnie jurorka, członek stowarzyszeń i związków twórczych, wykładowca U-III, założycielka Wydawnictwa Literackiego „Bez Podziałów”. Dotychczas wydała 5 albumów poezji: „DO SPALENIA”, „TO FIRE!”, „SIERPNIOWY ZAPACH KAZIMIERZA” i sztambuch liryczny „SŁOWA CIENIEM SERCA MALOWANE” oraz jubileuszowy album „MOTYLE”, a także dwa obszerne tomy opowiadań: „SMYCZ. RZECZ O ZNIEWOLENIU” i „SEZON NA BRATKI”, a następnie – godząc gusta swych czytelników, z których część odnajduje się w jej poezji, a część preferuje prozę autorki – połączyła oba te gatunki w kolejnych trzech książkach: „CZEKAJĄC NA WIATR”, „PTAKI MEGO NIEBA” i „WIDNOKRĄG”.
Wszystko, czego zaznała, co odcisnęło się na jej wyobraźni i odczuciach, zamienia w swoich książkach na słowa. Pisze zwięźle i ekspresyjnie, co uwypukla dramatyzm opisywanych zdarzeń. Może dlatego książki te czyta się jednym tchem. Obecnie oddawany do rąk Państwa „SEZON NA BRATKI” – to drugie, poszerzone wydanie tego zbioru opowiadań Elik Aimée.
zech

www.elikaime.republika.pl

____________________________________

Sezon na bratki
– Czy zauważyłaś, że kolejny już raz wychodzimy z Domu Literatury razem, że odprowadzam cię stąd do samochodu? -spytałem El, zapatrzoną jak zwykle w pejzaż za Wisłą.
– El! Odprowadzam cię kolejny raz…
-Tak? -dość nieprzytomnie odpowiedziała pytaniem, na moje pytanie dalej omiatając zachwyconym wzrokiem Zamek Królewski, Pałac pod Blachą, drzewa Mariensztatu i te za Wisłą.
– Zobacz, jaka szara dziś Wisła – powiedziała. – Roześmiałem się głośno, bo byłem pewny, że właśnie to powie. I powiedziała.
– Zadałem ci pytanie – wracałem do interesującego mnie wątku.
– Ach tak, ale zobacz, jakie piękne bratki posadzili tu przed Domem Literatury. Czy lubisz bratki? – spytała.
– Lubię – dawałem za wygraną – ale to takie sezonowe kwiatki.
– A ja je uwielbiam! Może właśnie dlatego, że tylko sezonowe, że tak krótko żyją- odpowiedziała pełna zadumy, nieobecna.
– Na dobrą sprawę, wszystko jest tylko sezonem, całe nasze życie – zacząłem filozoficznie.
-I właśnie dlatego ma taką wartość – podsumowała El, pochylając się nad żółtymi kwiatkami przypominającymi twarze dzieci.
– Jakże pachną! Bratki, sezonowe kwiatki – zamyśliła się znów.
Wszystko jest sezonem, powiedziałeś? A więc sezon na miłość, sezon na umieranie… Czy wiesz, że jest to dobry tytuł do moich opowiadań? – Sezon na bratki – powtórzyła, gdy patrzyłem na nią ubawiony.
– Of limits, prawda? – podsumowałem sytuację z mojego, interesującego mnie bardziej niż filozofia bratków, punktu widzenia.
El zatrzaskiwała już drzwi swojego samochodu. Przesłała mi jeszcze całusa i odjechała.
Sezon, myślałem, ale który jest mi dziś pisany? Spojrzałem na kwiaty… „na bratki”, na bratki, na bratki! Roześmiałem się głośno sam do siebie.

Elik Aimeé, Sezon na bratki. Opowieści z różnych epok, Kielce 2012, s. 5-6