10 października – Wystawa malarstwa – Kazimierz Stępniak „Czar Wschodniej Polski”

Wernisaż
w czwartek 10 października 2019 r. o godz. 17.30
Wstęp wolny

Wystawa malarstwa

Kazimierz Stępniak

Czar Wschodniej Polski

Wernisaż

Grono przyjaciół, miłośników
Ludzi w malarstwie zakochanych
Przyszło obejrzeć twój Wernisaż
Ja skromnie z boku wśród profanów
Niepowtarzalne to przeżycie
Barw feeria, półcień, światłocienie
Złocistość kłosów, szarość mroku
Uroda ranków, drzew zielenie.
Cóż piękniejszego nad pejzaże
Z błękitem, różem, ranków słońcem
Obłoki pod kopułą nieba
Aż po horyzont, aż do końca
Niech Pan Twym pędzlem pokieruje
A Vena płaszczem swym okryje
Abyś zapełniał swoje płótna
Tym, co sam czujesz i czym żyjesz.

Kazimierzowi Stępniakowi
Wystawa w Domu Kultury LSM – 10 stycznia 2014

Andrzej Kozik

Kazimierz Stępniak, zamieszkały w Lublinie. Urodził się i wychował na Podlasiu. Wzrastał w otoczeniu malowniczej nieskażonej przyrody łąk, rzek i lasów Podlasia, oraz w okresie późniejszym Polesia lubelskiego, co wywarło ogromny wpływ na jego twórczość artystyczną. Duża wrażliwość, zmysł obserwacji i pogodne usposobienie zaowocowały tworzeniem obrazów w technice malarstwa olejnego, głównie pejzaży nastrojowych i pełnych harmonii w spokojnych ciepłych pastelowych tonacjach.
Obrazy olejne Kazimierza Stępniaka od 1978 roku eksponowane były na szesnastu wystawach indywidualnych oraz kilkunastu zbiorowych, były kilkakrotnie nagradzane i wyróżniane. Brał udział w wielu plenerach w kraju i za granicą. W ostatnich latach w jego twórczości pojawiły się również obrazy o tematyce sakralnej i morskiej.
Kazimierz Stępniak, z wykształcenia inżynier, pracował w zawodowo 46 lat, w tym 10 lat w przemyśle oraz m.in. 14 lat jako nauczyciel w szkołach średnich. W Policealnym Studium Architektury uczył rysunku odręcznego i malarstwa.
Malarstwo uprawiane od ponad 30 lat stanowi jego prawdziwą pasję, dając mu równocześnie możliwość wypowiedzi artystycznej. Był uczestnikiem w zajęciach malarstwa Ogniska Plastycznego Towarzystwa Sztuk Pięknych w Lublinie, w którym opiekę artystyczną pełnili wybitni artyści plastycy.

Nieustająco towarzyszy mu potrzeba tworzenia i artystycznego rozwoju.

Czar Wschodniej Polski
Bukolika

Podlasia czar. To drogi piaszczyste i lasy
To ludzie gościnni i obcym życzliwi
Ostatnie takie miejsce wspólnej Europy
Zapraszamy tu wszystkich na piękno wrażliwych
To araby w Janowie, to Bugu zakola
Ostatniej dzikiej rzeki Europy
To cerkwie kolorowe w pejzaż zatopione
Zielenią otoczone z błyskiem złotych kopuł
Kodeń księcia Sapiehy. Obraz Matki Bożej
Według podań z watykańskiej kaplicy skradziony
Tatarzy w Kruszynianach, unici w Kostomłotach
Malowane na deskach lipowych ikony
Resztki dworków szlacheckich
W ścianach modrzewiowych
Pamięć ludzi i zrywów wolności wzniecanych
Te dworki zachowane w resztkach starych parków
W legendach powstań wszystkich we krwi unurzanych
Tu wspaniałe pierogi, babka ziemniaczana
Smak grzybów i wędzonki – dania pogranicza
A na Wigilię kutia danie gdzieś ze Wschodu
Miód, mak i bakalie, złocista pszenica
Tu Zamoyskich Kozłówka z magnackim przepychem
I dworek w Woli Okrzejskiej pana Sienkiewicza
W nim Dzikich Pól wspomnienia i Siczy legenda
Potopu, ord tatarskich, kresów, pogranicza
Wieczorne opowieści o ludzkich tragediach
O nocnych zsyłkach. Kazachstan. Syberia
Opowieści nielicznych którzy powrócili
Śmierć dzieci, kopalnie – nieludzka tragedia
Wsłuchani w przeszłość w przyszłość zapatrzeni
Tych stron gospodarze wszystkich zapraszają
Nie poskąpią niczego z Podlasia uroków
Po staropolsku podzielą się wszystkim co mają

Andrzej Kozik