23 stycznia – „Obrona Sokratesa” Platona – Reżyseria i wykonanie – Witold Kopeć

Spektakl
w czwartek 23 stycznia 2020 r. o godz. 18:00
l
Bilet 20 zł

„Obrona Sokratesa” Platona w nowym przekładzie dokonanym przez prof. Ryszarda Legutkę powstaje pod szyldem nowo założonej Fundacji Prawda, Dobro, Piękno. http://prawdadobropiekno.pl/
Premiera odbyła się 16 września 2019 roku w Teatrze im. Juliusza Osterwy. Wcześniej, 9 września, odbył się pokaz przedpremierowy w sali Teatru Małego w Manufakturze w Łodzi. W Domu Kultury LSM monodram będzie zaprezentowany 23 stycznia 2010 roku o godz. 18:00 .

Patronatem honorowym objęły tę realizację samorządy prawników: Naczelna Rada Adwokacka oraz Izby Okręgowe: Adwokacka i Radcowska w Lublinie.
Wybór patronów nie jest przypadkowy. Pracujący słowem prawnicy, obok filozofów, mogą stać się głównymi odbiorcami spektaklu. Podejmuje on bowiem m.in. odwieczny problem pomyłki sądowej. Przedstawienie nawiąże do idei teatru, w którym aktor stara się nawiązać kontakt z widzem i utrzymać go opierając się przede wszystkim na słowie. Realizatorzy zamierzają każdorazowo zapraszać widzów do dyskusji na temat „Sokrates współczesny”, w której wezmą udział: filozof, aktor i prawnik.
Spektakl jest dziesiątym monodramem Witolda Kopcia http://witoldkopec.pl/. Aktor zainaugurował wcześniej serię audiobooków „Audioteka klasyki filozofii”.

WITOLD KOPEĆ — aktor, reżyser, wykładowca. Ukończył w 1981 roku Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi. Pracował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Olsztynie, w Teatrze Polskim w Bydgoszczy, w Teatrze Polskim i Współczesnym w Szczecinie, w Teatrze Muzycznym w Lublinie. Od roku 1989 do dnia dzisiejszego jest członkiem zespołu aktorskiego Teatru im. Juliusza Osterwy w Lublinie.
W Akademii Teatralnej w Warszawie w 2011 roku otrzymał stopień doktora habilitowanego sztuki teatralnej. Współpracuje jako wykładowca z Uniwersytetem Marii Curie-Skłodowskiej, Katolickim Uniwersytetem Lubelskim i z Wyższą Szkołą Ekonomii i Innowacji. Do jego najważniejszych dokonań aktorskich zaliczyć można role Gustawa w „Ślubach panieńskich”, Artura w „Tangu” Mrożka, Tadeusza w „Panu Tadeuszu” Mickiewicza, Myszkina w „Idiocie” Dostojewskiego, Moczarskiego w „Rozmowach z katem”, Hrabiego Szarma w „Operetce” Gombrowicza czy Mazurkiewicza w „Żołnierzu królowej Madagaskaru” Tuwima.
Jest autorem scenariuszy teatralnych i radiowych oraz producentem teatralnym (kierował prywatnym Teatrem Poezji Studio w Lublinie). Ma na swoim koncie również samodzielne prace reżyserskie.
Zrealizował 9 monodramów, między innymi do tekstów Suworowa, Słowackiego i Herberta, a także recitale wg Edwarda Staruchy i Włodzimierza Wysockiego.
Do najważniejszych nagród, jakie zdobył, należą: Nagroda Specjalna Jury Ogólnopolskiego Konkursu na Inscenizację Dzieł Polskich Romantyków, Nagroda im. Wojciecha Hasa Międzynarodowych Spotkań Teatrów Jednego Aktora i Małych Form Teatralnych we Wrocławiu, Nagroda Specjalna Prezesa Radia „Merkury” Ogólnopolskiego Festiwalu Sztuki Słowa „Verba Sacra” w Poznaniu, wyróżnienie za reżyserię na Festiwalu Teatrów Niewielkich w Lublinie.
Ze studentami Retoryki Stosowanej KUL w Laboratorium Teatralnym im. Heleny Modrzejewskiej oraz słuchaczami Szkoły Aktorskiej Qurtyna w Lublinie zrealizował jako reżyser 17 spektakli, między innymi „Antygonę”, „Damy i huzary”, „Poemat o mieście Lublinie”, „Norwida”, „Lubelskie dziady” i „Gwałtu, co się dzieje”.

Monodram „Obrona Sokratesa” jest dziesiątym monodramem, który tym razem przygotował pod szyldem założonej przez siebie Fundacji Prawda, Dobro, Piękno z zespołem realizatorów: Jackiem Wierzbickim – współpraca reżyserska, Katarzyną Krygier-Durakiewicz – projekt i wykonanie kostiumu oraz Rafałem Rozmusem – muzyka.

***

Od chwili ukończenia studiów aktorskich w łódzkiej PWSFTviT pracuję nieprzerwanie w teatrach. Poznałem sześć zespołów teatralnych i obserwowałem ich pracę. Byłem i jestem świadkiem ogromnego wysiłku ludzi wzruszających i bawiących widzów w swoich miastach dzień po dniu, aktorów i reżyserów realizujących wartościowy (nierzadko trudny) repertuar.

Przekonałem się niejednokrotnie, że niekoniecznie trzeba schlebiać tanim gustom, albo eksperymentować na granicy dobrego smaku, żeby co wieczór widownia zapełniała się do ostatniego miejsca. Rzetelność i artystyczna uczciwość mogą przyciągnąć do teatru współczesnych, wymagających widzów.

Bliskie mi jest przekonanie o konieczności realizacji przez sztukę wizji lepszego świata, kreowania lepszego człowieka. Służba prawdzie, dobru i pięknu jest, według mnie, podstawowym obowiązkiem twórcy.

Wielonurtowość jest przywilejem sztuki, a wolności poszukiwań twórczych zawdzięczamy powstanie wielkich dzieł.

Jednak w ostatnich latach doszło do zachwiania proporcji. Nurt sztuki tradycyjnej staje się marginesem. Coraz częściej, w rozmowach artystów, słyszy się sformułowania: tak już się nie gra, tak już się nie pisze. Tak jakby wartość dzieła uzależniona była od odrzucenia w akcie twórczym niektórych narzędzi. A przecież dobrze napisaną książkę, profesjonalnie namalowany obraz, rzetelnie zrealizowany spektakl czy film rozpoznajemy od razu.
Podstawowym celem założonej przeze mnie Fundacji jest kultywowanie prawdy, dobra i piękna w kulturze. Rozpoczynamy od działań teatralnych, a jeżeli nasze propozycje znajdą zrozumienie i poparcie wśród odbiorców sztuki, to będziemy chcieli rozszerzyć naszą działalność także na nieteatralne obszary twórczej działalności człowieka.

Witold Kopeć
aktor, reżyser, pedagog,
doktor habilitowany sztuki teatralnej