czwartek 24 stycznia 2013 r.

o godz. 18:00 

Koncert kabaretowo-muzyczny z anegdotą akademicką

Rektor i sekretarka

czyli
Alma Mater na wesoło

Utwory prezentować będą:
Jerzy Turowicz i Ryszard Zarewicz

W części muzycznej wystąpią:
Krystyna Szydłowska – śpiew
Jacek Abramowicz – akompaniament

Scenariusz – Henryk Ryszard Żuchowski
Reżyseria – Ryszard Zarewicz

ulotka.pdf

Dwuznaczne nazwisko
Rektor UMCS Grzegorz Leopold Seidler nagabywany przez pewnego upartego ojca, by przyjął jego latorośl na studia w trybie odwołania, powiedział:
– Tu może pomóc jedynie docent Pieniążek!
– Zrozumiałem, ile? – szepnął uszczęśliwiony ojciec, wyciągając portfel.

Oby nie pod baranami
Gdy studenci Wydziału Prawa UMCS swego czasu zwrócili się do ówczesnego prodziekana Władysława Ćwika z prośbą o wyszukanie właściwej nazwy dla uruchamianego przez nich klubu studenckiego, usytuowanego w piwnicach pod dziekanatem przy Placu Litewskim, prodziekan, bynajmniej nie bezinteresownie, doradził:
– Oby to tylko nie była nazwa Piwnica pod Baranami.

Przyczyna zdenerwowania
Profesor, przed rozpoczęciem egzaminu, uspokaja studenta.
– Niech się pan nie denerwuje. Czyżby obawiał się moich pytań?
– Nie, panie profesorze, obawiam się swoich odpowiedzi.

 
Wizyta prezydenta
Wizyta Lecha Wałęsy, legendy ruchu Solidarności, a wówczas już prezydenta, na Uniwersytecie Jagiellońskim została odnotowana w najbardziej szacownych kronikach.
Także dialog:
– Kiedy szłem…. – zaczął swoje wystąpienie prezydent. Wówczas z audytorium ozwał się głos:
– Szedłem!
– Nieważne, czy szlem, czy szedłem – replikował Wałęsa – ale doszedłem.

 
Petentka rektora
Do gabinetu rektora wchodzi jego sekretarka i mówi:
– Panie rektorze, ktoś czeka na rozmowę z panem.
– A w jakiej sprawie?
– O podwyżce wynagrodzenia za pracę.
– O podwyżce? Proszę powiedzieć, że mnie dzisiaj nie ma.
– Ale ta osoba wie, ze pan rektor jest.
– A kimże, u licha, jest ta osoba?
– Ja, panie rektorze…

To nie mennica
Do znanego lubelskiego profesora Grzegorza Leopolda Seidlera, wówczas kierownika katedry Teorii Prawa, zgłosił się świeżo upieczony magister z prośbą o przyjęcie go na stanowisko asystenta.
– Dobrze – odpowiedział profesor – a jak ty się nazywasz, chłopcze?
– Dolar – przedstawił się młody człowiek, rozmyślający o karierze naukowca.
– W żadnym wypadku nie mogę cię przyjąć – zadecydował natychmiast profesor.
Mim już w katedrze Groszyka i Pieniążka, a gdybym przyjął jeszcze ciebie, powiedziano by, że to nie katedra, lecz mennica

________________________________________________________

Krystyna Szydłowska. Jest łodzianką i tam studiowała na Wydziale Wokalno-Aktorskim PWSM. Pierwszym etapem jej artystycznej kariery była Operetka Warszawska, gdzie – pracując w chórze – grywała także epizody i mniejsze role. Do lubelskiego Teatru Muzycznego trafiła w 1980 r. Jej debiutem na lubelskiej scenie była rola Dziewanny w „Dzwonach z Corneville”. Z innych ról, którymi bawiła miłośników lekkiej muzy, warto wspomnieć takie jak: Bessy w „Targu na dziewczęta”, Ernestyna w „Salonie pana Wzdęckiego”, Arsena w „Baronie cygańskim”, Deisy w „Balu w Savoyu”, Bella Giretti w „Paganinim”, Diabeł w „Szopce polskiej”, Maria Antonowna w musicalu „Rewizor jedzie”, Kamilla w „Żołnierzu królowej Madagaskaru”, Aniela w „Damach i huzarach”, Riqett w „Wiktorii i jej huzarze”, Książe Orlowski w „Zemście nietoperza” , Celia Peachum w „Operze za trzy grosze”, Marica w „Hrabinie Maricy”, Dolly w „Hello, Dolly”, Cajtla i Gouda w „Skrzypku na dachu”. Warto wspomnieć o wspaniałej kreacji Starej Niewiasty w Operze „Straszny dwór” Stanisława Moniuszki oraz o rolach: Księżny Anhildy w „Księżniczce czardasza” i Praskowii w „Wesołej wdówce”. Krystyna Szydłowska jest uwielbiana przez lubelską publiczność i ceniona przez krytykę, w szczególności za: znakomite aktorstwo oraz ogromny temperament sceniczny i autentyczną vis comica.

 
Jacek Abramowicz, muzyk, pianista, kompozytor, aranżer, artysta estradowy. Mąż tancerki baletowej Danuty Abramowicz, ojciec pianisty jazzowego Bartłomieja Abramowicza. Jacek Abramowicz ma wykształcenie prawnicze oraz dyplom muzyka estradowego. Kierował zespołem jazzowym (dixieland) „Bemol” (w okresie studiów 1954-1959). Współzałożył istniejący 30 lat lubelski kabaret „Czart”. Założył kabaret „Kant”. Jest członkiem stowarzyszenia ZAiKS (około 200 kompozycji). Współpracował z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie. Był przewodniczącym Okręgowej Rady Muzyków Rozrywkowych Związku Zawodowego Pracowników Kultury i Sztuki. Przez 10 lat kierował Klubem Dziennikarzy i Środowisk Twórczych „Nora” w Lublinie. Brał udział w setkach koncertów estradowych jako akompaniator. Współpracował z wieloma zespołami i teatrami.

 
Jerzy Turowicz, absolwent krakowskiej PWST (1978). Związany przez wiele lat z Teatrem im. Juliusza Osterwy w Lublinie oraz Teatrem im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie. W latach 80. był dyrektorem artystycznym Młodzieżowego Teatru Inicjatyw. W 1992 r. związał się z Teatrem Muzycznym w Lublinie, najpierw jako aktor, później reżyser i konsultant programowy. Współtworzył wiele spektakli, które grane są z powodzeniem do dzisiaj. Jest autorem sztuk teatralnych, m.in. Różowe okulary oraz bajki Czerwony Kapturek – zupełnie nowa historia. Ma też na koncie kilka ról telewizyjnych, m.in. w serialu Policjanci i Graczykowie. Jest założycielem Akademii Teatralno-Wokalnej .

 
Henryk Ryszard Zarewicz-Żuchowski, aktor i reżyser, szkołę teatralną ukończył w Łodzi. Od roku 1974/1975 związany był z Teatrem Muzycznym w Lublinie, gdzie zagrał wiele ról i wyreżyserował ponad 30 operetek i musicali. Jako autor debiutował w 1945 r. Od tego czasu wydał dwie sztuki dla dzieci, kilka słuchowisk radiowych i powieści oraz kilkadziesiąt opowiadań teatralnych. Jest też autorem kilkunastu publikacji dotyczących dziejów Operetki Lubelskiej i Teatru Muzycznego w Lublinie. Ostatnio wydał m.in. książki: Bolesław Hamaluk – śpiewak Lublina (2009) oraz Gabinet i scena Andrzeja Chmielarczyka. Spośród 40 książek Henryka Ryszarda Żuchowskiego, który nazywany jest „pieśniarzem lubelskich scen”, większość ukazała się nakładem Wydawnictwa Muzycznego „Polihymnia”.

 
Roman Tokarczyk jest profesorem zwyczajnym, prawnikiem i filozofem, specjalistą z zakresu historii doktryn politycznych i prawnych, filozofii prawa, etyki prawniczej, komparatystyki prawniczej, kultur prawnych i prawa amerykańskiego. Rozwija nowy nurt prawoznawstwa – biojurysprudencję. Jest autorem wielu wznawianych prac publikowanych w kraju i za granicą, wśród nich książek: Filozofia prawa (1993), Historia filozofii prawa (2000), Klasycy praw natury (1988), Prawa narodzin, życia i śmierci (1984), Prawo amerykańskie (1996), Współczesne kultury prawne (2000), Współczesne doktryny polityczne (1971), Przykazania etyki prawniczej. Księga myśli, norm i rycin (2002), Etyka prawnicza (2005), Komparatystyka prawnicza (1989), Polska myśl utopijna (1995), Biojurysprudencja. Nowy nurt jurysprudencji (1997), Biojurysprudencja. Podstawy prawa dla XXI wieku (2008). Opublikował także źródłowe monografie swoich rodzinnych miejscowości – Gródek i Turobina. Zbiera również, układa, publikuje i opowiada anegdoty prawnicze i akademickie, czego owocem jest Antologia anegdoty akademickiej(2009). Opracowuje opinie z zakresu prawa amerykańskiego na potrzeby sądów i parlamentu.