22 lutego – Akademia Teatralno-Wokalna Jerzego Turowicza w Lublinie – „Parady”

Opublikowano 1 lutego 2014 | Autor: admin

22 lutego 2014 r.

o godz. 18.00

Akademia Teatralno-Wokalna Jerzego Turowicza w Lublinie

zaprasza na spektakl

Parady

Wstęp wolny

Jan Potocki, autor Parad, zapamiętany jest dzisiaj głównie jako autor powieści Rękopis znaleziony w Saragossie, Parady napisał i wystawił latem 1792 roku, będąc gościem na zamku w Łańcucie, w rezydencji swojej teściowej, księżnej marszałkowej Elżbiety z Czartoryskich Lubomirskiej. Parady, nazywane „dramatycznymi ekstrawagancjami”, są zbiorem krótkich, humorystycznych scenek z życia wyższych sfer, a także znakomitymi parodiami ówcześnie wystawianych sztuk.

Dla wykonawców Parady stanowią wspaniałą okazję do zaprezentowania pełnej gamy środków aktorskich. Są jedynym w swoim rodzaju sprawdzianem kondycji, umiejętności improwizacji i współpracy między aktorami na scenie.

Parady, przygotowane pod okiem Jerzego Turowicza przez słuchaczy Akademii Teatralno-Wokalnej, składają się z pięciu miniatur scenicznych: I. Gil zakochany; II. Kalendarz starych mężów; III. Podróż Kasandra do Indii; IV. Kasander literatem; V. Kasander demokratą, w których to występują bohaterowie charakterystyczni dla tego gatunku.

Mamy tu postać zacnego wytwórcy serów – Kasandra – pociesznego i statecznego męża i ojca zarazem, jest też postać młodego, urodziwego „buntownika z wyboru” pana Leandra, oczywiście nie mogło też zabraknąć zabawnego, niezbyt rozgarniętego, ale i przebiegłego sługi – Gila, a wszyscy oni walczą i spierają się ze sobą, w imię miłości do uroczej i ponętnej Zerzabelli – jedynej kobiety w tym towarzystwie, w którą w naszej realizacji wcielą się aż cztery adeptki (!).

Całemu przedstawieniu przygląda się z atencją sama Anna Teofila, hrabina Sewerynowa z książąt Sapiehów Potocka wraz ze swoimi dwórkami.

Myślę, że wielu widzom spodoba się nieszablonowy typ poczucia humoru, jaki zawarty jest w tekście Parad, gdyż w dużej mierze oparty jest on na podtekstach, sugestiach i niedomówieniach między bohaterami, a to śmieszy zawsze, czyniąc ten tekst bardzo uniwersalnym.

W inscenizacji nie brakuje też stylowej muzyki oraz interesujących rozwiązań choreograficznych autorstwa Izabeli Krupki oraz ciekawych kostiumów z epoki, w której panowie nosili peruki i pończoszki, a damy suknie.