środa 7 maja 2014 r.
o godz. 18.00
Spotkanie prozdrowotne
z profesor Małgorzatą Kowalewską
Co czwarty z nas
miał lub będzie mieć problemy ze zdrowiem psychicznym.
Co ma dla nas Narodowy Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego?
Wstęp wolny
Zgodnie z informacjami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) ponad ¼ populacji Unii Europejskiej (mowa jest o 27%) w ciągu życia wymaga pomocy specjalistycznej ze względu na zaburzenia psychiczne.
W Polsce w 2013 roku z leczenia psychiatrycznego skorzystało ponad 1,5 mln osób, co stanowi 4% ogólnej populacji, podczas gdy średnia w UE to 11%.
Liczbę osób szukających pomocy z powodu problemów psychicznych w placówkach niepsychiatrycznych szacuje się na świecie – według badań WHO – na ok. 24% ogółu ludności. Badania w Polsce pozwalają oszacować ją na podobnym poziomie (15-25%).
Około 800 000 osób na świecie i 6 000 osób w Polsce ginie rocznie w wyniku zamachu samobójczego, a wielu chorych z powodu braku adekwatnego leczenia funkcjonuje znacznie poniżej oczekiwań – osiąga niską jakość życia, a nie będąc w stanie funkcjonować w rolach zawodowych, poszerza grono osób społecznie wykluczonych, korzystających, z konieczności, z różnorodnych form pomocy państwa.
Szereg problemów dla osób dotkniętych różnorodnymi zaburzeniami psychicznymi w Polsce ma charakter strukturalny i wynika z braku realizacji Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego, uchwalonego przez Sejm RP w 23 lipca 2008 roku w formie nowelizacji Ustawy o ochronie zdrowia psychicznego, potwierdzonego Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 28 grudnia 2010 roku. NPOZP miał być nadzieją na rozwój opieki psychiatrycznej po okresie wieloletnich zaniedbań.
Jak wynika z jedynego dostępnego raportu Ministerstwa Zdrowia z 2011 roku NPOZP był wówczas zrealizowany w 10%. Kolejnych raportów nie możemy doczekać się do dnia dzisiejszego, ale wiele wskazuje, że poziom realizacji nie uległ zmianie. Stan zdrowia psychicznego obywateli Polski domaga się natomiast kompleksowej reformy systemu lecznictwa psychiatrycznego i odpowiednich nakładów finansowych. To, w jaki sposób Rząd RP będzie realizował postanowienia przyjęte w NPOZP i wpływał na rozwój psychiatrii zorientowanej na wartości, będzie miało wpływ nie tylko na mniejszą zachorowalność, szybszą diagnozę i bardziej skuteczne leczenie zaburzeń psychicznych, ale także na kształtowanie ludzkich więzi i całokształt życia społecznego w naszym kraju.
___________________________________________________
• „Zaburzenia psychiczne mogą być skutecznie leczone, a dotknięte nimi osoby cieszyć się pełnią życia. Wsparcie bliskich, akceptacja społeczna, szansa na zatrudnienie pomagają pokonać trudności”.
• „Możliwość głośnego mówienia o zaburzeniach psychicznych pomaga przełamać tabu. Dyskusja oswaja strach. Wiedza prowadzi do zrozumienia”.
• „Błędne wyobrażenia o zaburzeniach psychicznych są bardzo rozpowszechnione. Jaka jest twoja wiedza?”
___________________________________________________
Małgorzata Kowalewska (ur. 1960 w Lublinie), filozof, mediewista, doktor habilitowany nauk humanistycznych. Absolwentka Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego (lata 1978-1983), na którym studiowała na Wydziale Filozofii (wówczas był to Wydział Filozofii Chrześcijańskiej) oraz ukończyła studia doktoranckie (1984-1986). Pierwsza praca w Międzywydziałowym Zakładzie Badań nad Kulturą Średniwiecza KUL (dziś już nieistniejący). Od 1990 roku pracuje na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie na Wydziale Filozofii. Od października 2013 roku w Zakładzie Filozofii Kultury na stanowisku profesora nadzwyczajnego.
W pracy naukowej koncentruje się na edytorstwie polskich średniowiecznych komentarzy filozoficznych oraz szeroko rozumianej kulturze średniowiecza, w tym szczególnie twórczości kobiet. Stopień naukowy doktora uzyskała na podstawie napisanej pod kierunkiem ks. bp. prof. dr hab. Stanisława Wielgusa rozprawy: „Quaestiones super octo libros Physicorum Aristotelis secundum Andream de Kokorzyn. Editio critica” (w: Acta Mediaevalia VII, Lublin 1992). Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskała w 2008 roku na podstawie książki: „Bóg – Kosmos – Człowiek w twórczości Hildegardy z Bingen” (Wyd. UMCS, Lublin 2007). Za tę książkę otrzymała w 2009 roku Nagrodę Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego. W tym samym roku książka otrzymała nominację do Nagrody Jana Długosza. Jest autorką ponad 100 publikacji naukowych, w tym artykułów naukowych publikowanych m.in. w „Ethosie”, „Studiach Antycznych i Mediewistycznych” oraz haseł encyklopedycznych dotyczących filozofii polskiej i filozofii średniowiecznej opublikowanych w Powszechnej Encyklopedii Filozofii oraz w Encyklopedii Filozofii Polskiej, wydawanych przez Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu.
Jest prezesem Lubelskiego Stowarzyszenia Rodzin „Zdrowie Psychiczne”. Gówne cele Stowarzyszenia to promocja zdrowia psychicznego, edukacja prozdrowotna i edukacja na temat zdrowia psychicznego, praca na rzecz destygmatyzacji chorych i ich rodzin, wspieranie rodzin, w których występuje problem choroby psychicznej, oraz wspieranie rozwoju psychiatrii środowiskowej.
Stowarzyszenie jest członkiem Ogólnopolskiej Federacji Stowarszyszeń Rodzin Osób Chorujących Psychicznie z siedziba w Krakowie oraz Lubelskiego Porozumienia na Rzecz Zdrowia Psychicznego w Lublinie. Członkowie Stowarzyszenia uczestniczą w różnorodnych konferencjach i szkoleniach inicjują działania na rzecz promocji zdrowia psychicznego, jak na przykład projekt pt. „Przyjazny Uniwersytet”, które zostały przeprowadzone w UMCS z inicjatywy Stowarzyszenia dzięki przychylności władz Uczelni i zaangażowaniu osób, które projekt realizowały. Jako strona społeczna Stowarzyszenie uczestniczy w trialogu: profesjonaliści – chorzy – rodziny. Stowarzyszenie angażuje się na rzecz realizacji Narodowego Programu Ochrony Zdrowia Psychicznego, przyjętego przez Rząd RP do realizacji w 2010 roku.
Zapraszamy do oglądania relacji filmowych z wydarzeń jakie odbyły się w Domu Kultury LSM.
***
