poniedziałek 6 października 2014 r.

o godz. 18.00

Spotkanie z cyklu „Czym żyje świat?”

dr Hadi Saleh Mahdi

Państwo Islamskie

czy organizacja terrorystyczna?

 ulotka.pdf

Państwo Islamskie (IS), wcześniej Islamskie Państwo w Iraku i Lewancie (arab. الدولة الاسلامية في العراق والشام, Ad-Daula al-Islamijja fi al-Irak wa-asz-Szam; ang. Islamic State of Iraq and Sham, ISIS, Islamic State of Iraq and the Levant, ISIL) – salaficka organizacja terrorystyczna oraz samozwańczy kalifat ogłoszony w 2014 na terytorium państwowym Iraku i Syrii.

Celem ugrupowania, które jest spadkobiercą sunnickich ekstremistów z okresu okupacji Iraku przez siły pokojowe ONZ i NATO, jest ustanowienie państwa wyznaniowego opartego o zasady szariatu (prawa koranicznego) na terytorium państwowym Iraku, Syrii oraz Libanu. 29 czerwca 2014 ugrupowanie proklamowało na ziemiach okupowanych powstanie kalifatu pod nazwą „Państwo Islamskie”.

Szacowano, iż ugrupowanie w sierpniu 2014 zrzeszało 80 tys. bojowników, w tym 50 tys. walczących w Syrii i 30 tys. w Iraku. Państwo Islamskie prowadziło aktywną kampanię rekrutacyjną wśród zwolenników dżihadu i kalifatu. W związku z tym w bojówkach walczyło wielu obcokrajowców, w tym obywatele krajów Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych i Australii.

Po ekspansji Państwa Islamskiego na terytorium Syrii i Iraku oraz dopuszczaniu się zbrodni na ludności cywilnej, Stany Zjednoczone podjęły interwencję lotniczą przeciwko dżihadystom na terenie Iraku w dniu 8 sierpnia 2014. Następnie, po ogłoszeniu „strategii Obamy” i uformowaniu koalicji międzynarodowej, 23 września 2014 rozszerzono operację lotnicza na Syrię.

Cyt. za: Wikipedia

Pytania do islamu

Wieści nadchodzące z Syrii, Iraku czy Nigerii budzą coraz większą grozę

i przerażenie. Sceny okrucieństw popełnianych na niewinnych ludziach krążą w internecie. Chrześcijańskie wspólnoty, żyjąc od wieków w Iraku i Syrii, zostały prawie doszczętnie zniszczone. Samozwańcze Państwo Islamskie rośnie w siłę. W Nigerii dżihadyści z Boko Haram ogłaszają powstanie kolejnego kalifatu. W wielu krajach arabskich po przejściu tzw. arabskiej wiosny panuje chaos, przemoc, niepewność. Nawet w Polsce nieliczna wspólnota muzułmańska okazuje się podzielona i skonfliktowana. Nieuchronnie nasuwa się pytanie o islam. Dlaczego w wielu krajach islamskich tak wiele konfliktów, nienawiści, przemocy? Czy dżihadyści nawołujący do świętej wojny z niewiernymi to margines, degeneracja prawowiernego islamu? (…) George Weigel przypomina słynne wystąpienie Benedykta XVI w Ratyzbonie z 2006 roku. Papież mówił wtedy o dialogu z islamem, ale nikt nie chciał go słuchać. Media zrobiły z tego przenikliwego i, jak się okazało, proroczego wykładu wielką gafę. Papież wskazał na dwa najważniejsze wyzwania, które stoją przed islamem. Chodzi o znalezienie odpowiedzi na pytania, czy we własnej religijnej tradycji muzułmanie są w stanie znaleźć zrozumienie dla tolerancji religijnej oraz czy potrafią oddzielić w życiu publicznym władzę religijną od politycznej, również w zgodzie z własną religią.

„Gość Niedzielny” 2014, nr 38, s. 18

Logo kalifat

Kalifat jest tym dla Arabów, czym dla nas Polska od morza do morza – mitem dawnej świetności. Dżihadyści mamią nim frustratów i dają upust swoim kompleksom.

Pierwszy kalifat powstał jeszcze w VII w. na pustyni, a najnowszy – na Twitterze. Tuż przed jego ogłoszeniem oficjalne konto Islamskiego Państwa Iraku i Lewantu (ISIS) podało link do klipu w HD, którego narratorem jest Abu Safija, młody długobrody Chilijczyk. Na pustej granicy Syrii i Iraku w zwolnionym tempie wznosi czarną flagę dżihadystów, a w tle pojawia się i powoli rośnie tytuł „Koniec (Paktu) Sykesa-Picota”, czyli narzuconego przez kolonialistów porządku na Bliskim Wschodzie. Abu Safija pokazuje, że to, co kiedyś było przejściem granicznym, dziś jest kupą piachu: „In sza’allah, zniszczymy granicę z Irakiem, Jordanią, Libanem, in sza’allah granice wszystkich państw, aż dotrzemy do Jerozolimy in sza’allah”. (…) Między licznymi wersetami Koranu i poezji rzecznik ekstremistów Abu Muhammad al-Adnani ogłasza „zakończenie okresu ciemnoty” i powstanie kalifatu – państwa wszystkich muzułmanów – z kalifem Ibrahimem, czyli Abrahamem na czele.

Idea kalifatu ma przede wszystkim uderzać w Zachód i jego siłę, stanowić remedium na arabskie kompleksy oraz sposób wyładowania męskiej frustracji. A także wskrzesić mityczny symbol dawnej potęgi muzułmanów – symbol tak uniwersalny, że nawet najwięksi przeciwnicy ekstremistów nie wiedzą, jak na kalifat reagować. (…) Ogłaszając powstanie kalifatu, ISIS wy¬powiedziało wojnę i Al-Kaidzie, i wszyst¬kim innym, bo kalifat może być tylko jeden. Teoria głosi, że wszyscy, którzy do niego nie należą, a uważają się za bo¬gobojnych muzułmanów, muszą mu za¬deklarować poddanie, inaczej znajdą się poza obszarem islamu i zostaną uznani za niewiernych. ISIS mówi do innych ekstremistów tak jak George W. Bush: albo jesteś z nami, albo przeciwko nam.

Patrycja Sasnal, Logo kalifat, „Polityka” 2014, nr36, s. 51-52

 _________________________________________________

Hadi Saleh Mahdi, doktor nauk humanistycznych, magister pedagogiki i psychologii, nauczyciel języka arabskiego i tłumacz, dyplomowany pilot wycieczek, założyciel i prezes Stowarzyszenia Współpracy z Narodami Bliskiego Wschodu, członek Stowarzyszenia Irackich Demokratów zamieszkałych w Polsce z siedzibą w Krakowie.

W 1967 roku ukończył licencjat z języka arabskiego na Uniwersytecie w Bagdadzie i w latach 1968-1978 nauczał tego języka w stolicy Iraku. W roku 1983 zdobył tytuł magistra pedagogiki i psychologii na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, pisząc pracę magisterską pt „Oświata islamska w Iraku w okresie AL-ABBASI” pod kierunkiem dr. Ryszarda Kuchy w Zakładzie Historii Wychowania UMCS. W latach 1980-1989 brał udział w organizowaniu imprez kulturalno-integracyjnych jako przewodniczący Komitetu Studentów Zagranicznych przy Zrzeszeniu Studentów Polskich w Lublinie. Od 1986 do 1987 roku prowadził dla studentów kursy nauczania języka arabskiego, współpracował też przy realizacji planów badań naukowych w Zakładzie Historii Wychowania. W roku 1989 został doktorem nauk humanistycznych pisząc pracę pt „Przemiany szkolnictwa w Iraku od 1859 roku, od rządów Midhat Pasza do upadku monarchii w 1958 roku” pod kierunkiem prof. Karola Poznańskiego. W latach 1998-2000 wykładał pedagogikę i psychologię na Uniwersytecie Beniwalid w Libii. Od 2004 do 2008 roku był tłumaczem języka arabskiego w Polskim Kontyngencie Wojskowym w Iraku. W roku 2013 utworzył Stowarzyszenie Współpracy z Narodami Bliskiego Wschodu, którego celem jest działalność społeczno-kulturalna w dziedzinie szerzenia wiedzy o narodach Bilskiego Wschodu, udział w kulturalnym życiu Rzeczpospolitej Polskiej poprzez działania dla rozwoju współpracy i upowszechniania wiedzy w tym zakresie, kształtowanie w społeczeństwie postaw sprzyjających zrozumieniu i tolerancji wobec kultur narodów Bliskiego Wschodu oraz inspirowanie i inicjowanie zadań organizacyjnych w tych dziedzinach.