w piątek 14 listopada 2014 r.

o godz. 18.00

Lubelski Klub Rotariański

Koncert

Od Bacha do Beatlesów

Lubelskie Trio Stroikowe

oraz literacko-muzyczny wieczór wspomnień

III Imieniny Profesora Grzegorza Leopolda Seidlera

Fragmenty książki prof. Romana A. Tokarczyka

Oblicza Grzegorz Leopolda Seidlera w prawdzie i anegdocie czytają aktorzy scen lubelskich

W części artystycznej wystąpią: Jan Arnal – obój, Andrzej Mazur – klarnet, Wiesław Kaproń – fagot,  Marta Szermińska – fortepian

ulotka.pdf

Profesor był teoretykiem państwa i prawa, specjalistą w dziedzinie hi­storii doktryn politycznych i prawnych, autorem nowej koncepcji filozofii pra­wa, legendą Uniwersytetu Marii Cu­rie-Skłodowskiej i jego rektorem w latach 1959-1969.

Był Profesor Seidler postacią zna­czącą, barwną, żywą, wypełniającą swoją bogatą osobowością obszary różnych kręgów lubelskiej i polskiej społeczności nie         tylko naukowej, uniwersyteckiej i prawniczej, ale tak­że kręgów władzy, parlamentu, wy­dawnictw, redakcji gazet i czasopism oraz organizacji opiniotwórczo-charytatywnych, jak dawniej YMCA, a obec­nie Rotary International. Kontakty Pro­fesora sięgały również wielu nauko­wych placówek zagranicznych i z ich przedstawicielami trwały właściwie do ostatnich chwil życia.

Profesor urodził się 18 września 1913 roku w Stanisławowie, dzisiej­szym Iwanofrankowsku na Ukrainie. Pochodził z rodziny o tradycjach nie­podległościowych. Jego ojciec, Teo­dor, również prawnik, autor m.in. pra­cy pt. „Jednostka, państwo, rząd” (1934), w okresie międzywojennym był posłem na sejm i działał w samo­rządzie Stanisławowa. Odzyskanie państwowości po I wojnie światowej było dla niego najwyższą wartością.

Grzegorz Leopold w latach trzy­dziestych studiował prawo na Uniwer­sytecie Jagiellońskim oraz historię fi­lozofii na Uniwersytecie w Wiedniu. W 1937 roku ukończył rozprawę doktorską dotyczącą idei filozoficzno-społecznych w konstytu­cjach polskich okresu międzywojen­nego pisaną u profesorów Macieja Starzewskiego i Jerzego Landego. Praco­wał też w Biurze Prac Parlamentarnych w Warszawie.

We wrześniu 1939 roku w szere­gach 13. Dywizjonu Artylerii Kon­nej z Brodów walczył nad Wkrą i osłaniał odwrót piechoty pod Wie­luniem. Pod Warszawą został ran­ny, a potem zbiegł ze szpitala nad­zorowanego przez Niemców w Za­mościu. W latach 1940-1945 udzie­lał korepetycji oraz prowadził księ­gowość w majątkach ziemskich koło Rawy Mazowieckiej. Po wyzwole­niu wykładał na Uniwersytecie Ja­giellońskim i Akademii Handlowej w Krakowie. W 1947 roku na Wy­dziale Prawa UJ ukończył przewód habilitacyjny. W 1950 roku, jako je­den z organizatorów Wydziału Pra­wa, objął kierownictwo Katedry Teorii Państwa i Prawa na Uniwer­sytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie, w latach 1959-1969 był rektorem tej uczelni.

W okresie 1969-1971 pełnił funk­cję dyrektora Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. Po powrocie do Lublina kierował Zakładem Teorii Państwa i Prawa oraz Historii Doktryn Polityczno-Prawnych UMCS. Od 1955 roku przez wiele lat piastował też stanowi­sko naczelnego redaktora naukowe­go wydawnictwa „Annales Universi-tatis Mariae Curie-Skłodowska”.

Jest autorem ponad 200 prac na­ukowych, popularnonaukowych i publicystycznych, w tym tak funda­mentalnych dzieł jak: „Przedmarksowska myśl polityczna” (tłumaczenia na język angielski, niemiecki, ukraiński, czeski, węgierski i słowacki), „Sociale Ideen in Byzanz”, „Doktryny prawne imperializmu”, „The Emergence of the Eastern World”, „Two Essays in Political Theory”, „Z zagadnień filozofii prawa”, „O istocie i akceptacji władzy państwowej”, „Rechtssystem und Gesellschaft” i wielu innych.

W ostatnich latach Profesor chęt­nie poświęcał uwagę różnym zagad­nieniom myśli politycznej w mniej­szych formach. Tak powstały książki: „W nurcie Oświecenia”, „W poszuki­waniu naczelnej idei”, cykl „Notatek o…”: opinii publicznej, terrorze jako­bińskim, wolności, wspólnocie euro­pejskiej, racjonalizmie. Także takie publikacje jak: „O trafną ocenę poli­tyczną”, „Dwie koncepcje wolności Isaiaha Berlina”, „Wątpliwości. Dubito ergo sum”.

Książki Profesora docierały i do­cierają do wielu czytelników, chociaż sądzę, że powinny stać się przedmio­tem większego wykorzystania, szerszej dyskusji, wnikliwszej oceny. Te roz­prawy, artykuły, eseje, wystąpienia czy myśli nieraz nie były odczytywane tak głęboko, jak na to zasługują. Często onieśmielały. Profesor miał dar szero­kiego patrzenia na świat, człowieka, pojawiające się zjawiska, zagadnienia i problemy. I nie zawsze udawało się nam sprostać temu widzeniu. Pełniej­sze zrozumienie przychodzi nieraz po czasie. Profesor też zdawał sobie spra­wę z własnych ograniczeń, z inności czasów niż te, które Go kształtowały, i te, na które sam przez wiele lat mógł wpływać. W liście z maja 1999 roku do swego dawnego podopiecznego z YMCA, dzisiaj prawie 70-letniego ar­chitekta ze Stanów Zjednoczonych Ameryki, Jana Lewandowskiego, pi­sał: „Mnie, starego człowieka, przytła­cza postęp techniki, męczą tabuny sa­mochodów, ogłupia wpatrywanie się w komputer i nie kończąca się gada­nina przez telefony komórkowe”, ale w wywiadzie pt. „Zagubieni wśród prawa” dla „Nowych Książek” z 1985 roku (nr 6, s. 15) podkreślił: „Cały po­rządek społeczny wynika z prawa. Wiele nieszczęść jest w Polsce, że pra­wa są wydane, ale nie obowiązują. (…) Tymczasem prawnicy mają kom­pleks niższości wobec techniki, nie rozumieją, że ona bez prawa niewie­le znaczy”.

Profesor Grzegorz Leopold Seidler zmarł 28 grudnia 2004 roku.

Andrzej Zdunek

 ___________________________________________________________________________

LUBELSKIE TRIO STROIKOWE

powstało w 1977 roku. W 1978 roku zespół uczestniczył w Międzynarodowym Konkursie Instrumentów Dętych i Zespołów Kameralnych w Anconie (Włochy), uzyskując najwyższą punktację wśród zespołów trzyosobowych. Sukces ten umożliwił odbycie w 1980 roku tournee po Włoszech na zaproszenie Fundacji Picciniego w Bari, po którym Trio zostało ponownie zaproszone na koncerty do Włoch w 1982 roku przez Segretariato Musicale Dorico.

Od 1983 roku zespół współpracuje z Krajowym Biurem Koncertowym w Warszawie odnosząc liczne sukcesy na      organizowanych     przez     KBK     festiwalach i koncertach na terenie całej Polski.

Bogaty i różnorodny repertuar Tria obejmuje utwory od baroku do współczesności, w tym opracowania standardów muzyki popularnej i tradycyjnej jazzowej (wydane na kasecie i płycie CD przez Polskie Nagrania).

W poszukiwaniu ambitnego repertuaru zespół odkrył dla publiczności polskiej perły muzyki kameralnej, takie jak: Divertimento Corsica na trio stroikowe i orkiestrę smyczkową Henri Tomasiego, A tour d’anches Florenta Schmitta, Fantaisie Concertante Hektora Villi-Lobosa. Dwa ostatnie utwory zespół nagrał archiwalnie dla Polskiego Radia. Zespołowi dedykowali swoje utwory kompozytorzy współcześni: Krzesimir Dębski – opracowanie na trio stroikowe i fortepian Cantabile h-moll, Mariusz Dubaj Concertino na trio stroikowe, smyczki i perkusję oraz Edward Bogusławski Impromptu II na instrumenty dęte i fortepian.

Zespół został trzykrotnie uhonorowany (1984, 1987 i 1997) Dyplomem Ministra Kultury i Sztuki za wybitne zasługi w upowszechnianiu kultury muzycznej, a członkowie zespołu otrzymali odznaczenia „Zasłużony Działacz Kultury”. W 1997 roku z okazji XX – lecia istnienia Lubelskiego Tria Stroikowego Zarząd Główny Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków przyznał Janowi Arnalowi, Wiesławowi Kaproniowi i Andrzejowi Mazurowi Złote Odznaki SPAM. W 1994 r., podczas pobytu w Chile, zespół otrzymał honorowe obywatelstwo miasta La Serena.

Zespół ma na koncie nagrania fonograficzne, radiowe i telewizyjne.

Tournee zagraniczne:

1979 – RFN, 1980, 1982 – Włochy, 1986, 1987 – Hiszpania, 1990 – Luksemburg, RFN, Hiszpania, 1993 – Anglia, 1994 – Chile, EXPO 2000 Hannover, 2004, 2005, 2010 – Niemcy.

Skład zespołu:

Jan Arnal – obój, Andrzej Mazur – klarnet, Wiesław Kaproń – fagot

z zespołem współpracują pianiści:

Marta Szermińska, Andrzej Bereżyński i Waldemar Mazur

www.triostroikowe.eu