we wtorek 25 listopada  2014 r.

o godz. 18.00

Polski Klub Ekologiczny Okręg Środkowo-Wschodni

Spotkanie poświęcone ochronie środowiska naturalnego

Prof. dr hab. Zdzisław Michalczyk

Walory środowiska przyrodniczego Roztocza

ulotka.pdf

Walory środowiska przyrodniczego Roztocza

Roztocze, zgodnie z nazwą, jest strefą wododziałową rozdzielającą systemy wodne Wieprza i Bugu oraz Sanu i Dniestru. Pod względem przyrodniczym stanowi unikatowe w skali Europy wąskie pasmo wzniesień zbudowanych z utworów węglanowych górnej kredy, lokalnie nadbudowanych osadami paleocenu, wyraźnie wyodrębniających się w hipsometrii regionu. Jest obszarem typowo wyżynnym, w którym rzeźba terenu i cechy krajobrazu nawiązują do budowy geologicznej. Wzgórza roztoczańskie stanowią orograficzną granicę pasa wyżynnego, na której słabnie wpływ cech klimatu oceanicznego a rośnie – kontynentalnego. Obszar Roztocza wyróżnia się bardzo małą gęstością sieci rzecznej, dużą zasobnością wód podziemnych i wysoką ich jakością, szczególnie w węglanowych skałach górnokredowych oraz występowaniem licznych źródeł o dużej wydajności. Cechą charakterystyczną, obok małej liczby cieków, są niewielkie przepływy rzek, płynących zwykle w głęboko wciętych dolinach, na wielu odcinkach mających charakter przełomowy.

Najważniejsze wyróżniki tożsamości przyrodniczej: rzeźba terenu (wzgórza, krawędzie, doliny, młode rozcięcia erozyjne), wody (źródła, strumienie, zagłębienia), gleby (brunatne i rędziny), klimat (usłonecznienie, pokrywa śnieżna), krajobraz (wzgórza ostańcowe, zrównania wierzchowinowe, układ pól, zakrzaczenia i płaty lasów), walory przyrody ożywionej (zróżnicowane lasy, unikatowe obiekty przyrodnicze).

Obszar Roztocza jest uznanym regionem turystycznym, o czym decydują walory przyrodnicze oraz harmonia krajobrazu naturalnego i kulturowego (wielokulturowość, nazewnictwo najstarszych miejscowości oraz obiektów fizjograficznych, zachowane pozostałości grodzisk obronnych,  budownictwo sakralne i dworskie, kapliczki i krzyże oraz religia – zachodni zasięg cerkwi prawosławnej i greckokatolickiej). Walory te zadecydowały o utworzeniu parków narodowych, parków krajobrazowych, rezerwatów przyrody, GEOPARKu oraz planowanego powołania Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery Roztocze.

____________________________________________

Prof. dr hab. Zdzisław Michalczyk od początku zatrudnienia w UMCS (1969) jest związany z Zakładem Hydrologii. Pracę doktorską obronił w 1977 roku, w 1987 roku uzyskał stopień doktora habilitowanego, a w 1996 roku tytuł naukowy profesora. Pełnił odpowiedzialne funkcje na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi: prodziekana (1991-1999), dyrektora Instytutu Nauk o Ziemi (1999-2011), od listopada 1988 roku kieruje Zakładem Hydrologii. Jest współorganizatorem Wydziału Nauk o Ziemi i Gospodarki Przestrzennej. Od wielu lat współpracuje z jednostkami administracji państwowej i terenowej oraz z przedsiębiorstwami eksploatującymi zasoby wody, w tym z Miejskim Przedsiębiorstwem Wodociągów i Kanalizacji w Lublinie.

Zainteresowania naukowe Profesora dotyczą hydrologii i hydrogeologii, ukierunkowanych na poznanie i ochronę środowiska geograficznego. Są one skoncentrowane na warunkach występowania i krążenia wody, głównie w obszarze międzyrzecza Wisły i Bugu oraz na zmianach stosunków wodnych zachodzących pod wpływem gospodarki. Z Jego inicjatywy wykonanych zostało, przez różne zespoły badawcze, szereg opracowań monograficznych dotyczących Lubelszczyzny, których był autorem lub redaktorem; np. Zasięg oddziaływania ujęć wód podziemnych miasta Lublina (1983), Warunki występowania i krążenia wód na obszarze Wyżyny Lubelskiej (1986), Źródła Roztocza – monografia hydrograficzna (1996), Jeziora łęczyńsko-włodawskie. Monografia przyrodnicza (1997), Kompleksowe Badania Środowiska Przyrodniczego Roztocza (1997), Stosunki wodne Lubelszczyzny (1998), Strategia wykorzystania i ochrony wód w dorzeczu Bystrzycy (1997), Renaturyzacja obiektów przyrodniczych – aspekty ekologiczne i gospodarcze (2000), Źródła Wyżyny Lubelskiej i Roztocza (2001), Obieg wody w środowisku naturalnym i przekształconym (2007), Wody Lubelszczyzny (2008), Wybrane problemy retencji wodnej (2008), Ocena warunków występowania wody i tworzenia się spływu powierzchniowego w Lublinie (2012). Łączny Jego dorobek naukowy tworzy 450 różnych opracowań. Prace te mają charakter nowatorski, oparte są o bogate materiały terenowe i archiwalne. Ich cechą wspólną jest naukowe opracowanie stanu i przekształceń hydrosfery Lubelszczyzny. Wszystkie opracowania mają wysokie walory poznawcze i dokumentacyjne, stanowią doskonały materiał do oceny aktualnie zachodzących zmian w środowisku. Zawierają również niezwykle ważne rozwiązania dotyczące powiązań wód podziemnych z powierzchniowymi, wraz z oceną roli źródeł w zasilaniu rzek oraz konsekwencjami wysokiej eksploatacji ujęć wód podziemnych.

____________________________________________________________

Polski Klub Ekologiczny Powstał w 1980 r. w Krakowie w czasie pierwszego zrywu Solidarności jako niezależna organizacja ekologiczna stawiająca sobie za cel wdrażanie idei ekorozwoju. Był pierwszą organizacją w bloku państw socjalistycznych pozarządową otwarcie sprzeciwiającą się traktowaniu środowiska jako dobra niczyjego, stanowiącego wartość drugorzędną w stosunku do gospodarki kraju. W następnych latach PKE rozwijał się w drodze powstawania okręgów i kół. PKE uczestniczy w międzynarodowym ruchu ekologicznym – jest członkiem kilku organizacji zagranicznych.

Polski Klub Ekologiczny Okręg Środkowo-Wschodni

Początki działalności sięgają 1981 r. Jest on organizacją pozarządową pożytku publicznego. Posiada osobowość prawną. Jest zarejestrowany pod numerem KRS 0000153780. Gromadzi w swoich szeregach naukowców, praktyków ze środowisk inżynieryjnych i humanistycznych oraz młodzież. Uczestniczą oni w pracach zespołów problemowych Klubu: ochrony przyrody, gospodarki wodnej, gospodarki odpadami, energii odnawialnej, rolnictwa ekologicznego, edukacji ekologicznej i ekoturystyki. Wspieramy wszelkie działania w regionie, służące przywracaniu równowagi ekologicznej w środowisku przyrodniczym, czystości biosfery, ochronie krajobrazu naturalnego i kulturowego. Klub podejmuje interwencje na rzecz przestrzegania prawa w zakresie kształtowania, ochrony i restytucji środowiska i zdrowia ludzi. Poprzez swoich ekspertów wspiera inicjatywy lokalne mieszkańców na rzecz ochrony środowiska. Wpływa na podniesienie świadomości ekologicznej społeczeństwa poprzez organizacje spotkań, warsztatów, seminariów, konferencji i publikacje z zakresu ochrony środowiska.

W realizacji celów programowych Polski Klub Ekologiczny Okręg Środkowo-Wschodni współpracuje ze środowiskami naukowymi wyższych uczelni Lublina, Instytutem Uprawy Nawożenia i Gleboznawstwa PIB w Puławach, instytucjami państwowymi i samorządowymi, organizacjami pozarządowymi i szkołami. W ramach realizacji naszych celów współdziała z władzami państwowymi i samorządowymi. Uczestniczy w konsultacjach, opiniowaniu inwestycji i dokumentów programowych dotyczących strategii ochrony środowiska w regionie.

Celem naszych działań jest:

– uznanie ekorozwoju, jako podstawy polityki społeczno-gospodarczej państwa

– poprawa stanu środowiska przyrodniczego Polski

– ochrona krajobrazu naturalnego i dziedzictwa kulturowego

– kształtowanie w społeczeństwie świadomości, że jakość życia zależy od racjonalnego gospodarowania zasobami naturalnymi i zachowania równowagi między środowiskiem a rozwojem cywilizacji

– powszechna edukacja ekologiczna

Polski Klub Ekologiczny Okręg Środkowo-Wschodni

ul. Królewska 17/9, 20-109 Lublin

tel. 506-693-379, e-mail: pke-lublin@wp.pl

Prezes: dr inż. Mariusz Zarychta

Wiceprezesi: dr inż. Kazimierz Kęsik, mgr Czesław Dąbrowski