8 stycznia – Zespół Tańca Ludowego UMCS – „Przybieżeli do Betlejem żołnierze…” – Wielki koncert kolęd i pieśni patriotycznych

w czwartek 8 stycznia 2015 r.

o godz. 18.00

Wielki koncert kolęd i pieśni patriotycznych,

żołnierskich i partyzanckich w wykonaniu

Zespołu Tańca Ludowego UMCS

pod dyrekcją Lecha Leszczyńskiego

Dyrektor senior, założyciel i choreograf Stanisław Leszczyński

Wstęp wolny

ulotka.pdf

Zespół Tańca Ludowego Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie powstał w 1953 roku. Jest najstarszym reprezentacyjnym studenckim Zespołem artystycznym UMCS, założonym i przez 55 lat kierowanym przez magistra Stanisława Leszczyńskiego, osobę niezwykle zasłużoną dla kultury polskiej. Głównym celem działalności Zespołu jest roztańczenie i  rozśpiewanie młodzieży akademickiej oraz uwrażliwienie jej na piękno muzyki, słowa, ruchu i gestu. Zespół liczy około 300 osób, a dotychczas tańczyło w  nim ponad 7 tysięcy studentów. Wychowankowie Zespołu Tańca Ludowego UMCS są kierownikami ponad 40 zespołów folklorystycznych w różnych zaką-tkach kraju. Od 2008 roku dyrektorem, kierownikiem artystycznym i choreografem jest magister Lech Leszczyński, instruktor-choreograf I kategorii z zakresu tańca ludowego.
Na swym koncie Zespół może odnotować ponad 300 wojaży za granicę do 56 krajów na pięciu kontynentach, gdzie dał ponad 8000 koncertów. Występował  m.in. w  siedzibie UNESCO w Wiedniu, gdzie brał udział w programie „Światło i ciemność” organizowanym pod patronatem UNESCO-UNICEF. Koncert ten był transmitowany przez telewizję na cały świat, a dochód przeznaczony został na pomoc dzieciom Trzeciego Świata.
Zespół czterokrotnie prezentował swój program artystyczny Papieżowi Janowi Pawłowi II, występował na międzynarodowym Festiwalu Olimpijskim i uroczystym otwarciu Igrzysk Olimpijskich w Seulu, skąd przywiózł trzydzieści sześć medali olimpijskich. Zespół nagrał kilka płyt długogrających (we Francji i w Polsce) oraz wiele wideokaset. W swoim repertuarze ma dziesięć bogatych programów obejmujących tańce, pieśni narodowe i regionalne oraz tańce i melodie ludowe innych narodów.
Zespół Tańca Ludowego może poszczycić się licznymi nagrodami i wyróżnieniami, m.in.: Złotym Krzyżem Zasługi, dyplomami Ministra Spraw Zagranicznych i Ministra Kultury i Sztuki, Nagrodą im. Oskara Kolberga „Za Zasługi dla Kultury Ludowej” oraz wyróżnieniem „Serce dla Serc” w dziedzinie rozsławiania imienia Polski przyznawanym przez Kościół Polskokatolicki w Lublinie. Do najbardziej liczących się międzynarodowych wyróżnień należą: Srebrna Kolia XXIV Światowego Festiwalu Folklorystycznego w Dijon (Francja), Nagroda Europejska FVS za zasługi w upowszechnianiu folkloru, Złota Artemida na Festiwalu Folklorystycznym w Efezie (Turcja), nagroda – eccelente, złoty medal i dwa puchary dla Zespołu i duetu tanecznego w Gorizia (Włochy). Zespół jest honorowym współobywatelem miast: Selcuk (Turcja) i  Rexburg (USA). Do licznych sukcesów Zespołu należy zaliczyć udział w  programie artystycznym EXPO ’92 w  Sevilli (Hiszpania), EXPO ‚2000 w Hanowerze (Niemcy), EURO-GATE ‚2000 w Taipei (Tajwan), a także w X Międzynarodowych Targach Turystycznych HOLIDAY WORLD 2001 w Pradze. Od 1974 roku Zespół jest gospodarzem Studium Folklorystycznego dla Instruktorów Zespołów Polonijnych w Lublinie, kultywując piękno polskiego folkloru wśród naszych rodaków rozsianych po całym świecie.

—————————————————————————————————————-

Prezentacja Słownika biograficznego żołnierzy Batalionów Chłopskich, tomVI

pod redakcją Mariana Wojtasa

Marian Wojtas, autor i redaktor Słownika biograficznego żołnierzy Batalionów Chłopskich, t. I – V. Urodził się 21 listopada 1925 r. w Michalowie pow. tomaszowski na Lubelszczyźnie. Od 1942 r. był żołnierzem Batalionów Chłopskich, nosił pseudonim „Karp”, a od 1943 r. do 15 sierpnia 1944 – żołnierzem Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa (PKB), struktury związanej z Armią Krajową, w obwodzie Tomaszów Lubelski. W 1951 r. ukończył historię na Wydziale Humanistycznym Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jest autorem kilkudziesięciu artykułów na temat BCh, uczestnikiem wielu spotkań z osobami zainteresowanymi walką narodu polskiego w czasie II wojny światowej na terenie Polski, a szczególnie na Lubelszczyźnie. Profesor dr hab. Stanisław Kaczor nazywa Go „Człowiekiem – Instytucją”, który podjął się tak wielkiego zadania, jakim jest opracowanie Słownika…
***
Słownik… ma charakter publikacji dokumentacyjno-naukowej. Inicjatorom, zespołowi redakcyjnemu i autorowi chodziło głównie o zarejestrowanie osób wywodzących się z warstwy chłopskiej, która w okresie międzywojennym, choć najliczniejsza, nie była doceniana, a jakże często dyskryminowana przez władze sanacyjne. Mimo to, gdy zaszła potrzeba walki o Polskę, chłopi jako jedni z pierwszych w różnych formach ją podjęli. Poza organizacjami wybitnie ludowymi, jak Bataliony Chłopskie, Ludowy Związek Kobiet, Ludowa Straż Bezpieczeństwa. Chłopska Organizacja Wolności „Racławice”, Konfederacja Tatrzańska, Młody Las, chłopi brali też udział w Armii Krajowej, Armii Ludowej i w organizacjach regionalnych w bezpośredniaj walce oraz poprzez dywersję i liczne sabotaże, przykładem Powstanie Zamojskie i walki w Puszczy Solskiej.
Po ukazaniu się pięciu tomów Słownika biograficznego żołnierzy Batalionów Chłopskich w latach 1998, 2001, 2005, 2007 i 2010 wydawało się, że zainteresowanie tematem wygaśnie. Stało się jednak inaczej. Publikacja tomu piątego obejmującego głównie województwa świętokrzyskie i mazowieckie, wywołała oddźwięk w pozostałych województwach: małopolskim, łódzkim, podkarpackim oraz ze strony członków BCh z dawnych województw lwowskiego, stanisławowskiego, tarnopolskiego i wołyńskiego, będących obecnie w granicach Ukrainy. Polacy z tych ostatnich województw lata okupacji odczuli szczególnie dotkliwie. Poza walką z Niemcami członkowie organizacji związanych z ruchem ludowym (BCh, SL „Roch”) musieli tam bronić własnego życia przed sąsiadami, którzy przystali do Ukraińskiej Powstańczej Armii, silnie powiązanej z okupantem niemieckim.
Coraz mniej żyje byłych członków konspiracyjnego ruchu ludowego z tamtych terenów. Mieszkają przeważnie na północy i zachodzie naszego kraju. Ich rodziny są zadowolone, że ktoś upamiętnia walkę o wolną Polskę i przetrwanie na Kresach, że ktoś usiłuje niektóre fakty i zdarzenia zapisać dla następnych pokoleń. Będzie to niezniszczalny pomnik dla tych, którzy na zawsze tam pozostali. Kombatanci i niektórzy publicyści nazywają Słownik… „Panteonem Żołnierzy Batalionów Chłopskich”.

Andrzej Zdunek

Przypomnijmy. Bataliony Chłopskie składały się w swej dominującej części z młodych ludzi wsi, ukształtowanych ideowo i moralnie w działających przed wojną na wsi „Wiciach” i „Siewie”, które to organizacje wielu historyków i pedagogów do dziś nazywa wyjątkowym zjawiskiem oświatowym i wychowawczym. To dzięki tym organizacjom i ich członkom, wychowanym w duchu idei ogólnoludzkich wartości moralnych, wyrosły Bataliony. Była to formacja zbrojna wysoce ideowa. W Batalionach Chłopskich panowała przyjaźń, życzliwość, koleżeństwo, szczerość, uczciwość, solidarność. Nie było donosów, nie było zdrad, nikt nie splamił sobie rąk bratnią krwią. Brzydziliśmy się chciwością, egoizmem, karierowiczostwem, kłamstwem.
W 1944 roku na terenie 166 powiatów zrzeszonych było 157 000 żołnierzy BCh i 20 000 członkiń Ludowego Związku Kobiet. Była to druga co do wielkości siła polskiego zbrojnego podziemia. Bieżącą walkę z okupantem podejmowało 70 oddziałów partyzanckich i około 400 oddziałów specjalnych, które przeprowadziły kilka tysięcy akcji bojowo-dywersyjnych. Znane jest bohaterstwo naszych żołnierzy w czasie trwającego od grudnia 1942 roku do września 1943 roku Powstania Zamojskiego, w którym dominująca rolę odegrały Bataliony Chłopskie. (…)

Stanisław Ozonek, Jesteśmy dumni z przynależności do Batalionów Chłopskich
[w.] Słownik biograficzny żołnierzy Batalionów Chłopskich, t. V, Lublin 2010, s. 28